Bedwelmende realiteitszin

“Tenderness is the most modest form of love. It is the kind of love that does not appear in the scriptures or the gospels, no one swears by it, no one cites it… It appears wherever we take a close and careful look at another being, at something that is not our ‘self.’”

Olga Tokarczuk

Priemende ogen. Flikkerende ogen, levensverhalen door knipperende oogleden verteld. Onthullende gezichtsspieren, verstrekkende nuances, minieme ontspanningen, regelrechte communicatie.

Schenken we onszelf en elkaar een 'close reading'? De intimiteit met onszelf en elkaar verdiepend, een afgrond in starend, een vrije val blijkend. Durven we samen te vallen? Te vliegen?

Van iris tot iris opent bewustzijn onvermijdelijk, voortgaand, parallelle universa. Raken we verdwaald?

Overgave is ook een subtiele daad, hoe onwaarschijnlijk dit op basis van het woord ook lijkt. Er is een sensitieve connectie mogelijk, eén waarbij we met toenemende precisie in ons gedeelde emotionele veld vertoeven, aftastend. We delen woorden, beelden en bewegingen die komen en gaan, afgestemd en steeds minder, milder claimend, fluïde landend in een voortgaande uitwisseling van gevoelsgolven.

We zijn uiterst nuchter, we belichamen de emotionele grond onder onze voeten, bewegen attent mee met de gevoelsverschuivingen die aanvoelen als vallen of als vliegen. We zijn zo emotioneel nuchter dat we er soms duizelig van worden, dan kan er ineens een angst oprukken, het lijkt alsof we een noodzakelijke houvast verliezen, maar de diepgevoelde connectie is uiteindelijk altijd overtuigend, beddingbiedend.

De intensiteit van zo'n beleving zou de door Tokarczuk benoemde bescheidenheid tijdelijk kunnen vervangen met een enthousiaste euforie over de gevoelde verbinding. Toch, we landen telkens weer in het vertederende besef niets anders dan deze verbinding te zijn. Grenzen en wensen helderen op waar grenzen en wensen gevoelsmatig evengoed wegvallen, een spel dat nu minder beangstigt. Een verbinding stroomt door ons heen, gevoelens en gedachten grijpen er daarbinnen lustig op los, maar hoe subtieler we voelen, des te meer er blijkt te stromen.

En dan borrelt er een bedwelmende realiteitszin op. Zó wil ik liefhebben!