Geboren als liefde.

Uitgediepte beleving.

Voelen. Voelen. Voelen.

Het is aan mij om mij te verstaan.

Vaak word ik geraakt door een intens, noem het mystiek gevoel. Een niet-wetend weten.

Bijna ongeloofwaardig mooi lentelicht.

Vandaag ben ik hoop, die doet leven, die leeft, opgebloeid uit hopeloosheid.

Als ingekapseld uitdijen.

Wegdobberen van het zelfbeschermende eiland.

De wereldlijke tuin roept om aandacht.

Doorbrekende pijn.

Je longen leeg zingen.

Niet-weten is zoiets als: alleen sámen weten.

Een onverwoestbare liefde in mezelf, voor alles en niets.

Alleen het hart weet het antwoord.

Voorbij ontwikkeling, met ontplooiende grenzen, Zijn.

Dit gaat over, dit gaat over, dit gaat over - en komt zo tot bloei.

Samenzijn in deze opmerkzame dans.

Liefde is een zacht en helder weten waarmee we in een wijsheid verkeren die nooit volledig door iemand verwoord kan worden. Als ongeboren.

Hoe is een onderzoek naar waarheid mogelijk?

Hoe mens ik? Intens.

Sprekende trillingen.

Kiekeboe, dít ben ik (niet).

We waren ook de mist waar we doorheen reden.

De realiteit zien zoals ze is. Ik hoor het mezelf herhalen.

Tot waar ‘ik’ verga

Uit wanhoop geboren levensenergie.

Lichamen die elkaar vinden.

Bewustzijn, overgave.

Misschien is stilte de verteller.