Open Eindig

Nèt na de boekenweek deel ik een bezinnend eerbetoon aan de bundel lyrische reflecties Intens Mens*. En de creatieve processen die grotendeels niet in mijn handen als schrijver liggen, maar wel door mij heen leven en een kenmerkende vorm aannemen. Het is heerlijk, door barrières van schaamte heen bewegend, om de bundel soms eens op te pakken en mij geraakt te voelen door een zin, een inzicht, een perspectief van toen, de tijdloosheid en contextualiteit van de reflecties. Gewoon, zoals de thema's in de bundel ook weerspiegelen, een open eindig lees - & leefproces. Zodat, als ik schrijf, ik niet grijp.

OPEN EINDIG

Aan chique woorden hangen we ons lief en leed op, houden we ons vast, bungelend boven een diepe afgrond – emotionele bewustwording die ons dreigend in de ogen staart.

Wie weet te koorddansen tussen de pompeuze woordwereld en de schimmige onderwereld van onbewustzijn voelt zich, al is het even, de speler van het spel dat we het leven noemen.

Laat je zo nu en dan meeslepen met, en spéél mee met de intensiteit die we in den beginne zijn. En rust dan even uit op het woord, op de vertaalslag, op de poging om van alle intensiteit één zin te ontleden.

Weet ook dat aan elke zin een einde komt, waar een begin standhoudt tot het kan losbarsten.

Lees het begin tussen de regels door, kus het met liefde wakker voor al wat op de contactgrens tussen verleden, heden en de toekomst ligt. Doop het om tot moed, al weet je dat ook elk begin uiteindelijk onvermijdelijk is.
Heropen en herdicht, leef je leven met poëtica, open en dicht je nader bij elkaar.

Voel aan de levensgemoederen welke wijsheid er in jouw binnenwereld rijpt,
Staaf haar intelligent en ontroer menig hart met raakbare kwetsbaarheid, ranke keuzes en dringende daden.

Laat zien, aan ieder zien,

Dat je een mens van vergankelijk vlees en stollend bloed bent, van diersoort en planteling, in genesis en bitterzoet verval, in tomeloze onwetendheid en glorieuze wetenschap, in tuimelende overgave en verzet.

En wees dan een tussenruimte, een onbepaalde zone waarin je continu wordt, waar we ons ik dopen, iemand die als vanzelfsprekend meereist met dit onderweg zijn. En daar, precies en immer onderweg, accepteer jij als nooit tevoren en telkens weer wie die ik dan is.

Eindig daar, met een open hart, rijp voor elk begin, kloppend aan een open deur.

Eindig, open.

*Nieuwsgierig naar de bundel? Klik op deze link.