Dans je vrij

“A dance an hour a day keeps the doctor away"*

Afgelopen zaterdag werd ik 37. Dat vierde ik met swingende billen en losse heupen, want dansen ervaar ik als eén van de meest intense en passende manieren om het leven te doorvoelen én te bejubelen. Dansend is belichaming een zinderend gegeven, dansend ontstaat er ook vaak een vanzelfsprekende 'community' van sierlijke co-creators. Een 'social body' waarin lieftallige begroetingen, speelse uitreikingen, soepele manoeuvres en muzikale synchronisatie het stokje overnemen van mogelijke miscommunicatie, haperende woorden of drukkende kopzorgen. Dansen is een zoet cadeau van in leven zijn en overal waar dansen (of zingen) niet mogelijk is omdat er te weinig veiligheid is, daar mogen we nog werken en steun bieden aan een zachte en muziekschenkende basis. Dansen is opladen, de complexiteit van het Al met moedige ledematen aan eén rijgen, ontspannen via inspanning en in het beleven van de bewegingen tevens een herinnering aan proportionele actie-reactie. Dansen is ook een vorm van intensief denken, de fijnste manier om de (zo gortdroog genoemde) 'executieve functies' te oefenen. En dan, waar de muziek de vertrouwenswaardige dirigent van je bewegingen mag zijn, is er gaande de dans zelfs een gezond oplossend zelfbewustzijn. Leve de dans! Dansen we een keer samen?

*Meer weten over het zeer gezonde recept 'dansen'? Zie bijvoorbeeld deze link van de Radboud Universiteit