Diversgestemdheid

Oh, hoe troostend, de idee van optimale, nooit stotterende gelijkgestemdheid!

Natuurlijk (h)erken ik de weldaad die een diepe klik met zich meebrengt. Een verstrekkende resonantie. Een gedeelde golflengte, bíjna als de oceaan voelend. Het, voor een moment, niet uit eén vallen met de ander. De schittering van de verbinding, een ‘sense of belonging’ die een geheel nieuwe ‘felt sense’, een gloeiend lichaamsbewustzijn en geestesvreugde, met zich meebrengt.

Tegelijkertijd is deze ervaring precies een potentieel portaal tot een nieuwe uitdijing van inzicht en universum. Precies waar resonantie zegeviert, wanneer ‘zelf’ en ‘ander’ illusoir blijken, ontdekken we ook onze gedeelde diversiteit. Diversgestemdheid. Als we althans openstaan, subtiel open blijven staan...

Wanneer we ons gezien en gehoord voelen, wanneer we ons zelfs diep begrepen en verstaan voelen, dan kan dit een inhaligheid oproepen om hieraan vast te houden, om de soms intens helende ervaring van veilige verbinding te bestendigen en te luilekkeren in de zekerheid van begrip en schaduwloze spiegeling. Wij zijn zó! ‘Zien en horen’ worden dan vervangen door ‘gezien en gehoord willen worden’, een nuancering die ik recent mooi gespiegeld voelde in contact met een dierbare vriendin.

Het ‘zien en horen’ van onszelf en de ander is een voortgaand proces van hernieuwde nieuwsgierigheid, ontdekking, verbinding. Dit openstellen van onze zintuigen en het aangaan van de intimiteit met onszelf en elkaar, voltrekt zich in een expanderend bad vol potentieel. Oftewel, vol onzekerheid.

“We do not know our own souls, let alone the souls of others… There is a virgin forest in each.”

Virigina Woolf

Ieders ‘virgin forest’ is een uitnodigende, maar ook potentieel bedreigende, verwarrende, intense ‘rainforest mind and body’ (om de bekende term van Paula Prober te lenen en uit te breiden). In een wereld die ons vaak afleidt van verbinding en onze werkelijke verlangens hiertoe, in werelden waarbinnen er een gemis aan verbindingsrijke, levensomvattende narratieven voortleeft, is de verleiding tot het voortgaand vertoeven in een bubbel van sociale en emotionele gelijkgestemdheid wellicht des te groter.

De bubbel van gelijkgestemdheid is echter ook een emotionele en creatieve verarming. In onszelf en met elkaar. De emotionele echo’s, het denken dat op den duur slechts nog ‘dachten’ wordt, de gevoelde veiligheid die minder en minder in dialoog is met wederkerige vrijheid…

“That illusion of a world so shaped that it echoes every groan, of human beings so tied together by common needs and fears that a twitch at one wrist jerks another, where however strange your experience other people have had it too, where however far you travel in your own mind someone has been there before you — is all an illusion.”

Virginia Woolf

Idealiter is een ervaring van gelijkgestemdheid een portaal tot groei. Groei in de vorm van het onszelf durven openstellen voor meér van de wereld, meér van onszelf, meér van het onbekende, meér van 'anders', dan we eerder voor mogelijk hielden. Zodat we, gevoed door momenten van diepe resonantie, dieper en verder leren liefhebben en verbinden. Sterker nog, in zekere zin gaat deze ‘groei’ aan de gelijkgestemdheid vooraf in de vorm van fijnzinnig bewuste openheid en welhaast principiële nieuwsgierigheid. Behoeftigheid verzacht tot een vorm van afstemming zonder verlies van authenticiteit. Gelijkgestemdheid is een weldadige ervaring, maar geen nood in de ogen van liefde.

Dit is een ware beoefening waarin ik met regelmaat mijn eigen inhaligheid ten opzichte van gelijkgestemdheid opmerk. En waarin ik buitengewoon geniet van de momenten waarin verbinding precies samenvalt met ieders authenticiteit. Vibrerend kwetsbaar, krakend krachtig levendig. Diversgestemd, een emotioneel orkest, levenskunstige communicatie.

Luistertip: https://anchor.fm/.../episodes/A-case-against-love-e1pauct

Zin om gestemdheid in allerlei vormen te exploreren, binnenin jezelf en in contact met je intense medemens? --> https://www.alotofcomplexity.nl/studiedagen