Getuigenis - lagen

“Soms visualiseer ik dat er verschillende lagen van leven zijn waarin we ons kunnen bevinden. Sociale lagen die een fysiek equivalent kennen. Spirituele lagen die evengoed lichamelijk resoneren. Creatieve lagen, niet echt als eén laag te duiden, lokaliseren. Hier hebben mensen al jááren over nagedacht… Theorieën zijn boeiend, soms verhelderend. Mijn geest lust er wel pap van! Maar...vooral het subtiele onderscheiden in de praktijk is waardevol. Eén ding is het om in mezelf, mijn gedrag of zelfs emoties, sociale lagen van een emotionele laag onderscheiden, een andere is het om met geconcentreerde aandacht bij de subtiele energetische verschuivingen in mezelf aanwezig te zijn. In het laatste geval blijkt het beeld van lagen niet meer stand te houden. Alles is beweging en daarbinnen is er een ademende stilte. De beleving van continue beweging ervaar ik als levenskracht – een zinderend, ontembaar gevoel. Soms ben ik er bang voor, in hetzelfde huis vol beweging vertoeft wat we pijn en onzekerheid noemen. Ik merk op dat ik dan liever verdiepingen onderscheid dan subtiele beleving onderzoek of de spreekwoordelijke hoeken van het huis afstof. Als mijn denken op dat moment weinig helder is, worden woorden van beton, ze gaan minder de relatie met elkaar aan, worden toevluchtsoorden voor een toegestaan stuk beleving dat van buitenaf bestudeerd wordt. Ervaring moet aan afmetingen voldoen. Dan verliezen woorden ook hun muzikaliteit. De intensiteit van de woorden lijkt niet meer te passen bij wat zich in alle levensdynamiek continu ontvouwt. Als ik het wat groots zeg, voelt het dan alsof er iets verloren gaat, aan leven verliest. Ik voel me dan ook ontheemd. Dat roept weleens angst op, chaos lijkt dan meester van mijn beleving, een geheel valt in steeds verder versplinterende, niets-voelende hokjes uit eén...Wat is de zin hiervan? Ik visualiseer opnieuw de lagen, grotere delen van een geheel dat opnieuw overzichtelijk aandoet, maar ben alsnog niet ‘terug’ bij de diepere levenskracht. Zoveel woorden dekken de gevoelslading van leven niet. Alleen in het muzikaal aan eén rijgen, in hóe ze uitgesproken worden, of hoe de woorden een ademend geheel, het verhaal, vormen, herken ik de subtiele verschuivingen die ervaring kenmerken. Alleen wanneer een uniek en verbonden bewustzijn opleeft van de zinnen, van de pagina’s, blijkt meerlagigheid te resoneren met hoe ik het in de praktijk beleef. Laag voor laag vallen lagen weg.”