Getuigenis - subtiliteit
"Interacties zijn best vaak "grof". Zo ervaar ik het althans. Er gebeurt van alles op een subtiel niveau. Sensitiviteit is automatisch aangetrokken tot dat subtiele niveau en in ons menszijn wensen we als vanzelfsprekend wederkerigheid, daar zijn we toe uitgerust. Als sensitiviteit en ontmoeting samenkomen, is er een diep verlangen om op het subtiele niveau met elkaar uit te wisselen. Emotioneel waarachtig samenzijn, met erkenning van totale verbondenheid.
De praktijk is echter vaak grof, zeker vergeleken met de textuur, de klank, de smaken...van het subtiele. Vragen worden niet gesteld - of wel, maar het antwoord wordt niet opgewacht. Gezichtsuitdrukkingen worden gelezen, maar inhoudelijk genegeerd. Intonaties spreken boekdelen, maar alleen cijfers gaan te boek. Er schuilen binnenwerelden achter blikken, met daarin potentiële níeuwe, gedeelde werelden. Aan het einde van de dag verzucht ik weleens: hoe vaak zijn we voorbij een sensitieve essentie geschoten? Het hoofd draait op volle toeren, dat we diep relationele wezens zijn wordt herinnerd als we ziek worden van te veel grofheid.
Wie durft - vooral: leért - in te zoemen op het subtiele niveau, ontdekt dat je met kleine gebaren een groot effect kan creëren. Wellend verdriet beschijnen waar het eígenlijk opborrelt en ontladende verbinding verankeren zou, boosheid er laten zijn als kenmerk van kracht, vertragen waar versnelling de gewoonte is, niets zeggen en wél verbonden zijn, jezelf en de ander de ruimte gunnen om niet meteen, maar wel uiterst aandachtig te reageren, alle subtiliteiten emotionele speelruimte bieden, glimlachen om een grap maar de serieuze lading niet ontkennen, helder onderscheid maken zonder veroordeling, zachte plagerijen, grote intimiteit, bizar doen en zachtzinnig navoelen wat het clowneske met je binnenste doet....
Ademhaling komt vóór bewustzijn.
Medisch gezien is het een noodzakelijk weten, psychologisch kunnen we er ook in leren bestaan. In de ademhaling vertoeven, geconcentreerd en wel, telkens weer terug naar de in - én uitademing. Langzaamaan ontvouwt bewustzijn daaromtrent haar eerste contouren, een dynamisch en voelend zijn, zeer intens, maar niets overweldigend. En elke interactie, er is geen houden aan, prikkelt en wordt gevoeld, opent en dicht bewustzijn, kleurt haar veelzijdig en maakt gevoelswerelden op. Zo is het dat we subtiel naar elkaars bewustwording toe ademen, en de gedeelde taal een cadeau wordt waarmee openheid voor wat nog gevoeld gaat worden wordt gevoed.
Laat maar komen, dat bewustzijn. Ervaring is hoogsensitief."