Hoe ben ik een goede docent?

Onlangs werd ik geprikkeld tot herdenken van gewoontes. Een reflectie waardoor ik er niet meer mee wegkom (oeps) om mijn rol als docent tot 'inspirerend' te reduceren. Mede dankzij andermans wijsheid over 'verbinding', zag ik waar ik ongeremd verdwijn in mijn belevingswereld.

Creatief, maar.... Ben ik nog afgestemd?

Ik denk aan een inspirerende docent die voor mij een wereld van verschil uitmaakte. Een intense, divergente denker. Studenten wisten zich veelal geen raad met de les.

"Wat moeten we doen?"

Ik voelde vrijheid. Het was bij deze docent dat ik voor het eerst scherpe papers schreef over vergaande ideeën.

Op basis hiervan verinnerlijkte ik het belang van inspiratie. Ik leerde nog niet dat meer structuur soms nodig is. Omdat een leerproces anders verloren gaat in een soep aan ideeën. Dat is niet alleen een potentiële zooi, ook een zonde ;).

Een paper kent maximaal 5000 woorden, dat hielp.

Momenteel leer ik wanneer 'te veel' geen persoonlijke afwijzing inhoudt, maar een kans tot afstemming. Vertraging, hoofd - & bijzaken onderscheidend, met instructies. Hoofd - & hartzaken includerend.

Ik heb een intense gedrevenheid en (juist) daarvoor is het nodig dat ik afgestemd ben. Zendingsdrang ontspan. In een mindere directe context dan begeleider – begeleidde. Zo'n ontmoeting komt van mijn kant met zachte aandacht richting de ander. Waarbij ik ervaring deel, maar geen golf ongestructureerde associaties inbreng.

Mijn gedrevenheid is o.a. om positieve desintegratie toegankelijk, recht doend aan complexiteit én levendig te delen.

Ik deed dit vaak via voordrachten. Dit bood het voordeel van taal én beeld, incl. intonatie en beweging.

Momenteel experimenteer ik met nieuwe en oude vormen. Het is handig om in communicatie beelden te gebruiken die mijn associatieve denken voelbaar weergeven. Zo komen we met in-taal-gegoten verbeelding niet in de soep terecht. Ook structuur ik mijn schrijven meer via het oefenen met Engelse teksten. Hier heb ik minder woorden bij voorhanden. De beperking vrijwaart communicatieve creativiteit.

Terug naar de herinnering. Toen ik ongerept mijn gang ging voor een onderzoek (méér dan 5000 w.), was de eindfeedback:

"Jij bent ook een beetje gek."

Het was waarschijnlijk lollig bedoeld. Toch: Au. Ik was emotioneel niet rijp genoeg om te delen dat ik hulp nodig had.

Het is fijn als er mensen zijn die 'de gekte' zien én meer feedback bieden. Dan ontlaadt ruis en ongemak. Aan beide kanten.

Ik ben ook maar mens, dacht ik. De docent ook natuurlijk. Het is belangrijk om open te staan voor een signaal dat het leren aan beide zijden eindeloos voortgaat.

Graag stap ik nog eens van het podium af als spreker. Face to face verbindend. Met structuur én inspiratie.

Het tekenproces: ik rust op de pen en belicht een sprekend deel van complexiteit. Zo is ongeremd verdwijnen in mijn belevingswereld heerlijk wild. Toch: ingekaderd door papier en een beperkt aantal kleuren. See the catch?

Expiratie.