Huis zonder haard

Soms kom ik op een plek

waarvoor ik vrees

dat ik vergeet te ademen

dat ik mij verslind

Het is daar zo stil, zo onbeweeglijk

Er is daar niemand

Er is niets te doen

Geen projecten, geen missie, geen heldenverhaal

Geen identiteit, geen sentiment

geen verschillige intensiteit

Alles dat ik dacht te zijn als dodelijk zuivere lucht

Tijd is geen punt, ruimte kent geen grenzen

Verzet is weerloos, ontvangen doe ik zonder lichaam

Hier balsemt aanwezigheid, ijlt mijn geest, glanzen mijn gesloten ogen

Het is onbeschrijfelijk donker

Zien is slechts licht

Stilte verkondigt de afwezigheid van streven

Van de wereld

van de ideeën

van de mensheid

van alleen

Als het onherleidbare begin

dat mij oproept

uit een huis zonder haard

Het hele al

Foto: Alexander Mils