Verbindingsverliefdheid

Een paar maanden geleden keek ik een mooi mens recht en vanuit gedeelde kwetsbaarheid in de ogen. Op slag voelde ik een paar seconden piekende verliefdheid. Op de verbinding.

Een piekervaring, nadat ik mij maanden lang moedwillig verdiept had in de vele vormen van lijden die er in de wereld gaande zijn. Een onderzoek dat ik bewust aangegaan ben, omdat ik mijn neiging tot wegbewegen (van onrecht) al langer herkende en meende dat een bewust opgezochte innerlijke desintegratie (van gerelateerde overtuigingen en gedragingen) bij zou dragen aan integratie, een diepere, meer genuanceerde, gevoelde samenhang tussen wat anderszins gepolariseerd goed versus kwaad heet. Het invoelend nadenken over de vele vormen van lijden ervoer ik als intensief. Existentieel intensief én emotioneel-moreel ordenend van binnenuit.

De spontane verbindingsverliefdheid lees ik (ook) als een logisch gevolg van de beschreven voorgaande periode. In een meditatie op de soms terugkerende, opborrelende verlangens naar die piekende oog-in-oog-ervaring herkende ik dat de liefdesgevoelens niet zozeer of alleen een specifiek persoon betroffen, maar een uiting van een liefde die ik opnieuw voor de wereld, voor het leven, ging voelen. Een liefde, dieper dan voorheen, want meer gespiegeld aan wat het leven oók is, inclusief ellende, pijn en lijden. De liefde groeide in betekenis en de samengebalde versie daarvan in een vlinderachtige ontmoeting werd een spirituele oefening in het voelen van de verbinding-in-overvloed, van een alsnog toegankelijke compleetheid, inclusief het onrecht en wat dit oproept aan pogingen tot verzachting en verandering.

Met zingeving kijk ik terug op dit proces. Voorheen zou het verlangen zich met name als gerichte begeerte aandienen en in de vervulling hiervan ook voorbij kunnen gaan aan de integriteit van een meer omvattend leerproces. Door met dit verlangen te zitten, zag ik wat zij te vertellen had op een meer veelzijdige wijze dan directe behoeftevervulling.

Ik heb de neiging weg te kijken als ik recht in de ogen word gekeken. Verlegenheid is omgang met een ervaring die te intens wordt. Nu weet ik dat blijven kijken tevens oké is - dag compleetheid, dag levensflirt ;-).