We raken elkaar

‘Vriendschap is misschien op de eerste plaats dat: weten dat je niet alleen bent. Geen volmaaktheid, geen virtuositeit, geen hoogverheven ideaal, geen totale eenheid, maar enkel dat: weten dat de ander er is, dat je niet alleen bent (Paul van Tongeren).’

Zo tegen het einde van 2021 aan intensiveert een gevoel van dankbaarheid. Richting alle mooie mensen in mijn leven met wie ik unieke fragmenten en momenten mag delen, mag beleven. Meer of minder, vooral ook ánders intense mensen, die in hun leven ook ieder een andere, wonderlijke en soms weerzinwekkende complexiteit kennen en juist daarin op talrijke manieren troostende overeenkomsten kennen. En terwijl ik in dit gevoel van dankbaarheid leun, word ik een sensitief, dynamisch begrip van leven gewaar waarbij niet het individu maar de relaties de kern van het bestaan kenmerken. Het bindweefsel, de werkelijke, levende waarden en het veld waarin mijn intieme gevoel betekenis heeft. En terwijl ik in dit besef ijk, ontspan ik tevens in vitaliserend vertrouwen. Dat we elkaar op zoveel manieren raken, in de buurt zijn, bij stipt te meten afstand toch gevoelsnabij. En dat, dát gevoel is belangrijk te koesteren, zo nu en dan onbegrensd te raadplegen. Ook zonder naam en toenaam, zonder uitgewisselde visitekaartjes of dagdagelijkse appcontacten; we raken elkaar.

Dank allemaal, dank relaties

"Jullie maken het leven het beleven waard. Een hogere macht bestaat niet in een doodgewoon mens. Veruit de meest betrouwbare vormen van zingeving bestaan uit gedeelde emotionele intensiteit: precies wat jullie kenmerkt (Uit: Intens mens, Lieve toekomstige relaties)"