Bekentenissen

Wat is er toch veel waanzin in deze, onze wereld. Wat voor nachtmerries maken we werkelijkheid door de oneindigheid te limiteren tot overtuigingen die we oorlog en vrede noemen. Uitleven.

Hoe belangrijk is het dat we blijven dromen, dromen over wakker worden. Wakker worden in een wereld die in essentie niets en niemand anders geworden is, nog altijd zintuiglijk magnifiek verstrengeld en transformatief zonder de wil van de mens als ultieme wet. Wakker worden en een wereld dromen die door in - & uitademen alleen al vol van waarden en onuitspreekbare zinnige subtiliteit is.

Hoe wroegend makkelijk is het, zo lijkt het toch, om de verbinding die we zíjn te verblinden.

Hoe pijnlijk de immer voortgaande vraag wie er waarom op welk moment en met welk recht, tot en met welke laatste ademtocht, gelijk heeft. Hoe plezierig toch de stroom aan fascinerende samenwerking die niet alleen mensdieren, maar heel het heelal tot spiegeling terugbrengt.

Kon ik maar met woorden, die mij zo vertrouwd lijken, wegnemen wat aan daden niet in woorden uit te drukken is. Kon ik maar met daden de woorden verstillen die tot het soort ontdaan-zijn leiden waar we kermend uit geboren worden.

Kon ik maar zijn, precies zoals ik ben. In extase, ieder huilend en vereenzaamd hart koesterend door net dat Ene moment, net dat Ene mens

ten diepste lief te hebben

en in het uitdijende heelal

volledig loslaten

'jou' laten vallen

tot waar 'ik' verga

in Leven.