De gang van een gong

Ik neem plaats op mijn meditatiekussen en wurm mezelf met ochtendstijfheid met mijn knieën onder mijn heup. Het is wel fijn om min of meer precies te weten welke houding op deze plek klopt. De mede-meditatoren zitten klaar of komen binnen en voor de aankomende twintig minuten is het plan helder. Toch?

"Reducing uncertainty requires energy. It’s a costly metabolic outlay for a brain, and if intense or persistent enough—as in times of political chaos, economic or personal hardship, pandemic or climate change—the metabolic burden can feel distressing or utterly exhausting. The suffering signifies that you’re doing something really hard: foreseeing the future in an ever changing, uncertain world."

Uit: The ‘Fight or Flight’ Idea Misses the Beauty of What the Brain Really Does

Er gaat gedurende de twintig minuten van alles door me heen, maar bovenal maak ik me druk over de wijze waarop ik de gong aansla. Te hard (zoals ik in het begin deed), te zacht, te snel, te langzaam,....

Ik probeer gedurende de zit bij herhaling te voorspellen hoe het precies zal gaan aan het einde van de meditatie. Zal de wekker hard piepen? Schrik ik ervan (spoiler: já)? Wat zullen de anderen DAN van me denken?

Het is een heel gedoe en uiteindelijk besluit ik mijn ogen toch te sluiten voor de zo benoemde buitenwereld. Dit maakt het net iets makkelijker om me minder met uiterlijkheden bezig te houden en me te concentreren op een minder complex object van aandacht: mijn ademhaling.

Hmmm, zucht mijn lichaam. Het grijpen naar zekerheden zakt allemaal wat (het is makkelijker om bij mijn buikademhaling te verblijven) en na, gok ik, een minuut of vijftien zakt mijn aandacht wat verder weg onder de aanwezigheidslijn (er valt weinig meer te voorspellen). Natuurlijk schrik ik dan van de wekker en probeer ik mijn spontane, ontladende lach in te houden. Ik wacht even met het aanslaan van de gong en, zul je zien, nu is het wel héél langzaam en zacht.

Ik kon van tevoren niet precies weten hoe deze sessie zou gaan. Er blijft iets van overgave, humor en beoefening over. Wie heeft er ooit precies de gang van een gong weten te voorspellen?

Previous
Previous

Hikkende tranen

Next
Next

Motivaties: in elkaar gehaakte handen