Doorleefde levensstroom

Sommige onafgemaakte emotionele processen blijven aan ons kleven. We doen ons ding, leven samen, werken, hobbyen en zien onze vrienden, maar in de onderstroom is er een emotionele lading ontheemd. Aan de oppervlakte dat we ons dagelijks leven noemen, is dit subtiel merkbaar als een energielek. Er sluimert bijvoorbeeld een gespannen somberte. We weten ons meer dan verwacht geraakt door een film, we hikken tegen de vraag of een vervroegd pensioen de verlangde ontspanning biedt of we blijven terugdenken aan die ene geliefde, ooit.

In de diepte van ons beleven gaat het om dichtgeslibde existentiële levensvaten. In de praktijk is er een niet doorleefd verdriet, soms zelfs wanhoop om diep menselijk leed. Angst voor overweldiging of voor een pijnlijke eenzaamheid die ons eerder getroffen heeft, houdt ons weg van het verdriet. Maar het leven verliest glans als de impact van existentiële veranderingen niet doorleefd wordt. We hebben in ons leven op veel verschillende manieren te maken met verlies. Hoe de dood zich letterlijk of metaforisch in ons leven toont, is een levensvraag waar we allemaal bewust of niet mee van doen hebben.

In de praktijk gaat het erom samen ruimte maken voor het herkennen en erkennen van de ervaring van mens zijn, in jouw unieke context. Dat is het open staan voor de specifieke emotionele toonaarden die we omwille van conditionering beleven en die ons in harmonie, of niet, doen voelen met hoe het leven zich ontvouwt.

Samen het proces afmaken dat ooit ingezet is maar op verzet stuitte, dat is de kern van wat erin warme en wijze menselijke ontmoeting kan gebeuren. Daar zijn talloze manieren voor. We hebben een goed gesprek, doen aan lyrische stembevrijding, leunen op de mentorende impact van een afgestemde vriend, spelen ons vrij op een buurtpodium of schreeuwen het leed van de geconstrueerde daken in een therapeutische groepssetting. Samen herlezen en soms herschrijven we het levensverhaal dat we als kind hebben geautomatiseerd. En soms doen we dat zachtjes huilend in ons eentje, de regie nemend in een emotioneel proces dat ons anders zou overkomen, ontgaan of benauwen.

Hoe we het ook doen, we kunnen er een gewoonte van maken ons af te vragen en te onderzoeken hoe het leven door ons heen beweegt. Heb ik de diepte van mijn voelen onthaald? Wat is de gevoelskwaliteit van wat er nu gebeurt? Hoe heeft wat er is gebeurd invloed op hoe ik de zin en richting in mijn leven aanvoel, beredeneer, communiceer en in acties leef?

Elke dag onze aandacht bundelen om in te zoemen op wat er aan gevoel in ons leeft, is vrijheid oefenen.