Eenzaamheid

"Vriendschap, een edele relatievorm, zo nobel in het gulle vertrouwen, zo nabij in draagkrachtige afstand. De idee dat twee volstrekt onbekenden in elkaar onuitgesproken intimiteit treffen verheft eenzaamheid tenminste momentaan tot een spirituele staat (uit: Intens mens)."

Eenzaamheid kan zowel kosmisch als deprimerend van kracht zijn. Waar ik intieme eenzaamheidservaringen in een ander trof, daar scheen vaak extra verhelderend licht op ieders uniciteit. Een spontane knuffel, een warme blik en een alerte spiegeling, dát was wat de bekentenis van eenzaamheid allereerst vroeg. Waarop een filosofisch gesprek volgde over de absurditeit van het bestaan, het soms eeuwig terugkerende onbegrip, maar ook de verheffing van emotie tot gevoelswerelden waar we misschien nooit precies de nuances en wendingen van zullen kennen, maar die we wél samen scheppen.

Previous
Previous

Vertelstem, vertel tóch stem

Next
Next

Gedeelde durf is het halve werk