Getuigenis - laten raken
"De wekker gaat. Het is niet mijn wekker en ik irriteer me aan het volume, de melodie en het moment. Dit is geen handig begin van een lange dag, dus ik zucht gekunsteld en draai mijn aandacht nog eens naar binnen toe, waar mijn droomwereld kermend aan een dun draadje bungelt, op de afgrond richting het slurpende onbewuste.
Ik verlang naar het oordeelloze, impressionistische van die bijna verloren droomwereld. Er is iets in mij dat altijd wil blijven slapen.
Zodra ik mentaal begin te grijpen begint het draadje te trekken, tergend langzaam te scheuren.... en pang! Een wolk aan ouderwetse gedachten blijft over.
Ik word een wonderlijke samenwerking tussen bewust en onbewust gewaar maar begrijp er geen snars van.
Lichtzuchtig doe ik mijn ogen open en voel de altijd warme hand van mijn lief om die van mij krullen. Het vaste ritme van onze aanraking stimuleert om te doen wat ik de afgelopen maanden deed. Rug recht, ogen halfgesloten, start ik de puntmeditatie. Mijn aandacht is overal maar zeker niet bij het meditatieobject. Geeft niet, leer ik, gewoon weer even bijsturen. Langzaamaan komt de ongedwongenheid én levendigheid van die droomwereld terug in gevoelszicht. Mijn ademhaling minder gecontroleerd, dieper van aard, rust ik in het nieuwe ankerpunt dat zich de afgelopen maanden steeds vaker in mijn buikgebied kenbaar gemaakt heeft. Als blijkt dat ik niet altijd kan slapen, is dit het beste substituut. Een plek waar verlangen enkel verlangen is. Geen verkooppraatje, geen ideologie, geen grijpen naar zin en onrust over daarom vermeende onzin. Gewoon, verlangen en haar kenmerkende gevoelscomplexiteit. De gevoelstinten, enorm!
Nu dat ik de toch wel ontrollende plannen voor deze dag van mijn voorhoofd voel glijden, merk ik het verlangen om naast onze dochter te kruipen. Peutermensje naast mamamens. Nog even geen grote stappen richting de grote buitenwereld, nog even tijdloos.
Ze vraagt dertig maal daags 'Mama, als ik later groot ben....?' Ik wil haar vooral zeggen, zonder woorden dan, dat ze dan ook altijd even bij me kan komen kruipen. Dat ga ik meteen doen, dát is een goed plan.
Mensen zijn in staat om zich continu te laten raken en onder die potentiële transformatie toch een zelfde soort verlangen naar aanraking te blijven onderhouden. Machtig mooie veerkracht."