In een theater

In een theater schuil je
om tot leven te komen
te durven dromen
overgave aan fantasie
en dan oké zijn
met: ik zie, ik zie
wat jij niet ziet

In een theater schuil je niet
om te overleven
daar staan geen bedden
hoor je niet te bidden
zeker niet je laatste adem te geven

In een theater zijn raketten
van woordbeelden
zinnen, handgebaren
donderende muziek aan toe

In een theater leef je
van verwegverhalen
geveinsde daden
overtrokken emotie
liefde voor menselijke expressie

Het theater
een sacrale plek
van raakbaarheid
geen begraafplaats
van verscholen zielen
wie neémt het wrede recht
zo'n toevlucht te vernielen?

In een theater stralen felle lichten
is donkerte een geregisseerde keuze
theaters horen nooit te nimmer
onder het vileine lichtgewicht
van titanium te kneuzen

Op een theater
richt je geen raketten
en dan te weten dat een kind
daar diens schuilplek vindt

Stem geven aan bijna niet te verstemmen emoties. Poëzie helpt, kunst heelt. Oorlogsbeelden verstillen tot klonten onverkropbaar verdriet, ik vind alsnog mijn weg naar een voor mij heilzaam tikkend toetsenbord. Jarenlang vermeed ik het schrijven over deze intensiteit van leed. Ik begrijp wel waarom ik het vermeed. Nu is er een opening, een poging tot zingeving.