In het denken..

In het denken zijn er eindeloos veel grenzen te vinden waar je tijdelijk houvast vindt. Dat maakt denken - of liever: gedachten - zo'n fantastische bezigheidstherapie. Ook het denken over het denken fascineert. Wat is de kwaliteit van je denken? Maak je veel rondjes, slinger je alle kanten op, ga je recht op je doel af? Merk je steeds weer terugkerende gedachten op, rots - of roestvaste overtuigingen?

Het denken maakt onderscheid, distincties zijn de eenheden. Deze eenheden verwijzen continu naar andere eenheden, een netwerk aan concepten dat we in vaste vorm een 'woordenboek' noemen, maar in ons belevend denken o.a. ook gaat over beelden, lichaamsbeweging en sensaties. Denken kan een passie zijn, maar ook een patstelling, bijv. wanneer de oplossing voor een ervaren probleem op een zelfde niveau van denken gezocht wordt als waar het ontstaan is c.q. als zodanig (probleem) getypeerd wordt.

Begrip is zinvol. Is er sprake van een probleem? Begrijp ik de situatie, mijn proces van betekenisgeving of de ander wel accuraat, slim?

Om een goede kwaliteit van denken te realiseren is stilte een prima recept. Stilte waar we al 'dachtend' vaak van weg willen blijven, omdat de stilte ons toekomt als een afgrond. Maar, de stilte is een beekje. En daar kan je best even in kijken, de spiegeling brengt diep, daarmee gaandeweg kalmerend want eerlijk en accepterend inzicht. Bvendien kan een duik verfrissend zijn, je komt met een andere kwaliteit van denken uit de bevreesde poel .

Ook vrijuit schrijven kan goed denkgereedschap zijn. Regelmatig de tijd nemen om je gedachten te zien ontstaan op neutraliserend papier, contactmakend met diepere lagen van beleving via een oordeelloze betekenisgeving. Ergens tref je op het papier de zojuist benoemde stilte, precies op het moment dat de stilte ook je buikgebied vult met warmgevoelde compassie. Je bent hier, het is goed zo en helder denken vergezelt je volgende handeling.

Terwijl ik de boom aanraak zijn er weinig gedachten. Het contact voelt daarom confronterend, de boom lijkt mijn stilte te eisen, maar eerlijker is dat onze verbinding mij hiertoe uitnodigt en ik daarom bewuster word van mijn innerlijke verzet tegen vrede.