Meerstemmigheid

"Het nieuws helemaal vermijden wil ik niet. Ik zoek naar bronnen die informatie en perspectieven bieden die betrouwbaar, inzichtelijk en direct zijn. Én tot scheppende verbeelding spreken. Hoe te zijn met alle wereldwijde ontwikkelingen?

Een stem in mij zegt: zo is het altijd al geweest. Niets nieuws onder de horizon. Dat geeft overzicht. Maar als ik daar helemaal in mee beweeg, voel ik het leven uit mij sijpelen. Er is een stem die zegt: we moeten nú iets doen. Dat houdt me alert. En als ik daar helemaal in mee beweeg, merk ik juist dat ik verstar. Er is een stem die zegt: negeer alles en ga terug naar de basis. Dat biedt nabije verbinding, aandacht voor de kleine en veelzeggende dingen des levens. Als ik daar helemaal in mee beweeg, ga ik voorbij aan wat er in grotere cirkels van verbondenheid gaande is, hunker ik op den duur misschien naar een gefantaseerd, angstvrij verleden.

Dus ik probeer met deze meerstemmigheid te zijn en scherper te krijgen wat mijn visie is. Harmonie. Een visie die echter ook uit éen valt, alsof het langzaamaan referentieloos wordt en ik nog dieper in een soort hopeloosheid zak. Deze route ken ik, ditmaal ga ik er wat sneller doorheen dan eerder, zo lijkt het toch. En dan is er een soort vruchtbare leegte in mij. Alsof ik voorbij eerder nodige grenzen kan ontdekken wie ik nu aan het worden ben te midden van, zogezegd, de innerlijke en uiterlijke spanning. Áls deze spanningen.

Ik lees boeken over wat vrijheid is. Zoals van Timothy Snyder.

“But is the removal of something in the world really enough to liberate us? Is it not as important, perhaps even more important, to add things?”

Uit: On Freedom

Het zet mij aan het denken welke positieve vrijheid, zoals hij dat noemt, in mijn handen ligt.

Ik wil niet als een unicorn naar buiten blijven staren, de wereld aanschouwend als een toneelstuk waar ik misschien weleens de hoofdrol in zal spelen, mijmer ik dan toch. Alsof ooit, magisch, het glas breekt en ik, nu ik toch al een unicorn ben, ineens vleugels blijk te hebben en tot wonderlijke reddingsacties kom. Dat zijn zoete fantasieën. En doordrenkt van angst, van een aangeleerde passiviteit en bedrukkend zelfbelang.

Ik voel een zekere actiebereidheid. Contempleer nog wat, lees meer boeken en artikelen en spoor vrienden aan om in gesprek te gaan. Ik slijp mijn woorden, zie ze steeds meer als realiteit-vormend en merk tegelijk een distantie van hun functie voor het behoud van een idee over wie ik wel of niet zou zijn in de ogen van anderen wiens projecties ik niet in de hand heb.

Ik leef nu en dit is wat er nu gaande is om ons heen. De schijn van sterke leiders, de nood om scherp onderscheid te kunnen maken en tegelijk verbinding centraal te stellen en de tuin die roept om aandacht, het huis waarin gelenterommeld wordt. Hoe valt het allemaal samen?"

Inspiratie: Danielle Braun die uit éen zet welke verschillende reacties er zijn op wat er geopolitiek gebeurt, vanuit antropologische blik: klik hier.