Suprasober

"De ontroering in mijn ogen glanst de wereld.

Rijzende verwondering breekt mijn kijken open, alsof ik nu met liefde in mijn gevoelsmatig hernieuwde cellen een wereld gewaarword die anders verborgen blijft achter verzet, achter eisen, achter genoegdoening.

Rood is diep, kolkend rood, blauw is bijna blikkerend violet en geel, dat zijn de onzichtbare stralen van de vrijheidsminnende zon.

Eten voelt soms indringend. Texturen, geuren, het is enorm aanwezig allemaal. Moge het een uitnodiging zijn om niet meer tot mij te nemen dan nodig is.

Hoe zijn we dynamisch in balans in een altijd veranderende wereld, een altijd veranderend lichaam?

Loslaten voelt uitdagend, het is oplossend. Het is regeneratief, een levensprincipe.

Zintuigen stillen, zintuigen zijn klaarwakker.

Hoe soberder ik word, hoe intenser het al. Wat een existentiële grap!

Intens mens.

Het leven is iets onwaarschijnlijk moois wanneer je een proces beleeft dat toont dat het allemaal toch wat intenser is dan je eerder voor mogelijk hield. Zowel pijn als uiterst fijn. Eigenlijk is dit geen geïsoleerd en te isoleren proces, dit is leven als beleving.

Uitgediepte beleving, als een archeoloog op onderzoek in de ruïne van je zijn, van je wezen, daar een tijd - & ruimteloze schat treffend, zo uit de toekomst opgetrokken, zo claimt verbeelding. Het is nooit weggeweest, zal ook nooit vertrekken.

Heel in gebrokenheid,

"That's how the light comes in",

Leonard Cohen."