Voeldenken

"Hij heeft wat meer tijd nodig, want hij denkt niet alleen met zijn hoofd. Zijn hele lijf denkt mee. Dat is best een samenwerking, af en toe knettert het. Hoofd, schouders, knieën, teen. En met een eigen ritme, melodie. In de vertraging ontstaat zijn tempo. Zijn hoofd is een hoofduitgang, als het deurtje tussen het voelen en denken voldoende openstaat, dan hoor je van hem. Zijn grootste taak in dit kleine leventje is om dat deurtje open te laten staan. Dat klinkt misschien weinig ambitieus. Toch weet ik…. als hij op kleine schaal mag voelen, dóórvoelen, zal hij op grote schaal durven denken. Met precisie afstemmen, op zichzelf en de wereld. Eenmaal op gang, zal hij je verrassen. Hij denkt dwars. Er blijkt een kortere en veel creatievere route naar de oplossing te bestaan. Knieën, schouders, teen, hoofd. Puntje van je oren, zoiets. Ik had het niet kunnen bedenken. Hij kan zoiets voeldenken. Mooi hè. Er zijn gebaande paden en er zijn....onontgonnen zenuwpaden. Laatst was hij aan het tekenen. ‘Kijk mam’, zei hij vrolijk, ‘mijn handen hebben een eigen willetje’. De hele wereld leeft, ademt, ís. Soms droomt hij intens, dan ben ik een tikkeltje jaloers. De reizen die hij maakt. Wat zou er toch in dat koppie omgaan? Ik beeld me in dat ik het me niet kan voorstellen. Dat zeg ik dan ook met een guitige stem en dan ligt hij dubbel van het lachen. Ook zijn héle lijf lacht. Hij is een buikspreker."

Nikkie, een fictieve moeder van Joep