Voorbij ontwikkeling
We chain ourselves
To free ourselves
Drown ourselves
To crown ourselves
Reveal ourselves
To be ourselves
We lose ourselves
To find ourselves
Aren't you meant to fly?
Sing your song and touch the sky
Aren't you meant to fly?
Or do you want to wait until you die?
“Wat we 'ontwikkeling' noemen is niet zelden het verzamelen van overtuigingen die ons hele wezen tekortdoen. Van thuis uit, op school, uit de dominante cultuur, als overlevering van trauma, omwille van onze diep fysiologische conditionering.....leven we beperkt. We hebben gedachten over wie we wel en niet mogen zijn, maar vergeten te vragen, vergeten te beleven, wie we in de eerste plaats zijn.
Soms zien we de woordspeling 'ont-wikkeling' voorbijkomen. Wat we hebben verzameld aan poses en ideeën, wat we uitleven in ons dagelijkse leven, blijkt meer níet dan wél te zijn wie we zijn. Iets roept ons op om los te laten wie we niet zijn. En om volledig te omarmen wat er wel allemaal door ons heen stroomt en de momenten van DÍT-ben-ik ten volle en voeten uit constitueert.
We kunnen dit stromen nergens vasthouden, maar we kunnen wel (opnieuw) leren om ons hart te kennen. Dat doen we door open te staan voor resonantie. Wat leeft er, wat roept het gevoel van levendigheid ten diepste in je op?
Dan gaat het er ook hier niet om dat je op basis hiervan precies weet hoe de raadgeving uit je hart tot uiting komt in de praktijk. De toekomst staat als oneindige onzekerheid geschreven in glinsterende, niet vast te grijpen sterren. Bovendien leef je samen, alle overgave is een gezamenlijke dans.
Je kunt leren om je geest helder te (onder)houden, om de schijnbare irrationaliteit van je kloppende hart en alles wat het leven daarin aan menselijke ervaring borgt, bedding te bieden in de tijdloze aanwezigheid van bewustzijn. Hier schuilt een scherpe wijsheid die je diepste liefde wel dragen kan, ongeacht de uitdaging, alledaags of anderszins.
We zijn mensen. En we denken dat we niet kunnen vliegen, maar dat is niet helemaal waar. Als we ons helemaal openstellen voor hoe het leven ín ons is, als gevoel, zweven we. Op aarde. Een onwaarschijnlijk draagkrachtige aarde, natuur die in ons is en ons insluit, méér nog dan we gevoelsmatig zwevend voorstellen kunnen.
Laten we samen vliegen en daarmee landen in wie we geaard zijn. Voorbij ontwikkeling,
met ontplooiende grenzen,
Zijn.”